zaterdag 28 januari 2012

Hij rolt weer....


Vanmorgen de Big Apple om het achterwiel gelegd.  Ging zowaar soepel. Zonder geweld lukte het om de band goed om het wiel te plaatsen. Daarna een eerste mooie test voor mijn nieuwe Topeak pompje (Turbo Morph G; 280 gram / 32 cm). Ik heb het aantal slagen geteld om de grote band op 5 bar te krijgen. Het waren er 160, waarvan bij de laatste twintig wat meer kracht noodzakelijk was. Al met al viel de pomp me helemaal niet tegen. Daarna de Topeak laten kennismaken met de voorbanden. Van zes naar zeven bar was heel goed te doen.  Tuurlijk pompt een grote fietspomp beter, maar dit is een hele mooie kleine krachtpatser waar ergonomisch goed over is nagedacht. Hij past mooi aan de stuurstang en neemt dus geen bagageruimte in.

Vanmiddag mocht ik “los”. Om goed drie uur de fiets in voor het wel bekende rondje Sneekermeer. En (Paul) ik moet zeggen: ik ben enthousiast over de Big Apple. Weer het gevoel dat de fiets rolt, in plaats van dat ik trap. Snelheid prima; wellicht fietst hij een heel klein beetje minder comfortabel dan de Super Motto, maar als hij (vrijwel) lekvrij is, kon dit wel eens een “blijver” worden.

Het meer was weer prachtig. Voor Peter maar wat extra foto’s gemaakt. Kan hij naar zijn Fryslân kijken als hij het al te kwaad krijgt daar in Twente.  



Wolken in het water... 


zwevende palen





Het altijd mooie eilandje in het Sneekermeer


en omdat het er zo mooi is; nog eentje.... 


dinsdag 24 januari 2012

Hoe heette die man ook al weer ?? ...

Murphey

Naar aanleiding van diverse tips en sneupen op het net de Big Apple besteld (55-559 performance line, dank Paul) een echte “iBand” dus (kon het niet laten; twittervrienden lighans en Haayman). Ze - en een mooi pompje van Topeak - komen donderdag aan.

Vandaag wilde ik op de fiets naar het werk (Leeuwarden) dus gister de boel maar weer geplakt. Ik had geen echt geschikte binnenband meer. Het vijfde plakkertje werd op de bestaande band gepakt en in de keuken bij goed licht werd de dikke vette buitenband op steentjes gecontroleerd. Ik heb nog een ongebruikte Super Motto liggen, maar dacht “ach, de bestaande binnen en buitenband houden het nog wel twee dagen…

Tegen half zes nog even naar de winkel: Twee nieuwe binnenbanden voor de Big Apple en een nieuwe tube Solution. Nog even naar de fiets. De band was nog keihard (je weet het nooit). Ook  -als trendvolger - een witte tochtstrip over de Quest geplakt. Bandjes opgeruimd in de tas achter de stoel en met een “laat het rotweer nu maar komen” sloot ik de garage af.

Vanmorgen kwart voor negen bij de fiets. Lek! (okay, een lekke “Garageband” dus). Snel de eerste nieuwe binnenband geofferd en bij inspectie bleek dat een oude Simson plakker langs de rand was gaan lekken. Gemeld dat ik wat later kwam (meteen even een buitje afgewacht) en hup; de fiets in. Zo te zien kon ik mooi tussen twee buien door naar Leeuwarden.

Vlak voor Dearsum op de ventweg reed in tegengestelde richting een wel hele vieze en wel hele snelle “racetrekker”. Het vuil spatte hard op de Quest en even later maakte de fiets de bekende slingerbeweging.



De bermen zijn hier op het moment nog kletsnat en drassig. Een plek gezocht waar de fiets op de kant kon (de ventweg dus; met een matje er onder) en de tweede nieuwe binnenband er in (de lekke bandenteller staat op 5 dit jaar). Voor de zekerheid ook de nog nieuwe Super Motto er om gelegd (zonde, hij vormde zo’n mooi geheel met z’n verpakking). De band heb ik tot 3 atm. opgepompt. Meer durf ik niet aan. De fiets reed er volgens mij niet eens minder om.

Bij het wegrijden merkte ik aan het kabaal dat mijn helm onder de fiets lag (sukkel). En tussen de twee buien door lukte ook niet meer. Om mijn humeur een beetje op te poetsen heel snel één foto gemaakt van de toren van Aegum (hij stond daar zo mooi in de zon).



Oh ja…. van wind heb ik trouwens helemaal geen last gehad (windkracht 2). Niet op de heen en niet op de terugreis. Kwam vast door de tochtstrips….. 


donderdag 19 januari 2012

Super Motto - Super Zacht

Deze week heb ik nog aardig tijd. Volgens mijn agenda ziet het er de komende weken wat drukker uit, dus als ik ‘buiten kan spelen’ dan moet ik die kans grijpen, he.

Vanmiddag was het droog: fiets uit het hok; even in de banden knijpen en dan op weg. De route wist ik nog niet. Eerst maar de stad uit. Het waaide feller dan ik gedacht had, waardoor de keuze op het Sneekermeer viel. Altijd mooi en ik weet hoelang ik onder weg ben. Eerst op Joure aan. Lekker met de wind schuin achter. Met een tempo zo rond de 38  km/u ben ik wel tevree. Het lijkt alsof de Marathons (de voorbanden, red) wat minder stuiteren en kabaal maken na de eerste 200 kilometer.

Van Joure naar Terhorne merk ik hoe hard het waait (zijwind). Geregeld een ferme ruk aan het stuur om de boel wat recht te houden. Het kost allengs meer kracht om het tempo er in te houden. En de zin “tochtstrip, ik moet tochtstrip kopen” schiet door mijn hoofd .



Bij Terhorne even op de rem om wat foto’s te maken van het Sneekermeer. Dit tochtje  verveelt nooit; het weer kleurt het landschap en het water elke keer weer anders. Als ik de eenden op de steiger zie, moet ik even – glimlachend - denken aan de rij mensen die ik een paar weken geleden bij het Woudagemaal fotografeerde (Hoe was het ook al weer? Niets dierlijks is ons vreemd?)




Vanaf Irnsum wordt het toch wel zwaar trappen, zo tegen de wind in. Het kost me moeite om de 30 te houden. Nu het toch niet hard gaat, neem ik de “Griene Dyk” (12e eeuw) om via dit smalle (bolle) dijkje slingerend Sneek te bereiken. Ik begin echt te twijfelen of de Marathons wel de juiste keuze zijn. Tegen de wind in haal ik met moeite nog maar een snelheid van 25 per uur. De fiets rolt verdraaide slecht en remt behoorlijk.

Thuis knijp ik weer in mijn banden. De Super Motto achter is  zo goed als leeg…. 

dinsdag 17 januari 2012

Kon het niet laten...

Omdat het morgen weer gewoon Nederlands weer is, vanmorgen net zo'n tochtje gemaakt als gister. Geen rijp op de bomen, maar de luchten en de kleuren waren weer spectaculair. 
Waar ik gister zuidelijk van Sneek fietste, heb ik vandaag 30 kilometers van de noordkant "verkend". 
Ik kan het niet laten, dus hier weer wat foto's.


Zonsopkomst boven Goënga





De lucht bij en boven de Zwette bij Dearsum






Molens bij Dearsum en de Kleiterpstermolen bij Easterwierrum. Een Amerikaanse windmotor uit 1918.






Kerktoren bij Easterwierrum (zie ook de "titel" foto van dit blog) en het kleine dorp Lutkewierrum (Lytsewierrum). Er is geen doorgaand verkeer naar dit dorp van 70 inwoners.





Meer foto's van vandaag op flickr

maandag 16 januari 2012

Tocht van het jaar

De jongste dochter moest naar de orthodontist. Mijn echtvriendin ging mee. De oudste dochter had het eerste uur vrij. We zaten met z'n tweetjes aan het ontbijt. Telefoon: of ik Floor over een uur bij de orthodontist wilde ophalen. Het ging wel een uur duren daar (blokjesbeugel). Ik denk dat mijn partner mijn schrik en zucht hoorde. “Anders wil ik het wel doen hoor”, zei ze nog voordat ik wat had gezegd. “Pfffff…. Ik heb mijn fietskleren al aan”. Lenie was resoluut en superlief, “Dan doe ik het toch, geen probleem hoor”.

Ik heb zojuist de tocht van het jaar gehad. 22 verstilde witte onwaarschijnlijke kilometers. Een gemiddelde van 24 per uur. Mooie foto’s. Ik draag ze allemaal op aan Lenie!






Vanaf de brug bij Nijezijl. Uitzicht op IJlst. 








Pikemar vol ganzen en eenden




Sommige foto's heb ik vanaf dezelfde plek als eerder gemaakt. Het laat zo duidelijk zien dat licht heel bepalend is.



Westhem; het dorp met mijn favoriete kerk. Maar als ze dan ook nog op maandag de was ophangen, dan is het er helemaal prachtig! Ik kan maar niet kiezen welke ik nu de mooiste "was" foto vind. Ze zijn vrijwel identiek, maar ik post ze dus maar alle twee.




Meer foto's van vandaag zijn hier op Flickr te vinden. Goh, wat was dit mooi, en wat ben ik blij met mijn kleine Lumix camera. Deze zou eigenlijk al standaard in de Quest moeten zitten. 



zaterdag 14 januari 2012

Wat gek, alweer een lek....

Waar ik mijn vorige verhaal eindigde met “hopelijk houdt de Super Motto het als achterband deze winter wel goed”, moet ik dit relaas beginnen met “Shit, mijn achterband was lek vanmorgen…”.

Mijn echtvriendin (woord geleend van Marcel, dank..) is met de jongste dochter naar haar ouderlijk huis (Terschelling). De oudste dochter gaat heel mooi haar eigen gang, dus ik kan……. :-)  …. Fietsen !
Voor acht uur mijn bed uit en bij het krieken van de winterdag om 8:30 uur de deur uit, waar ik dus de Quest met een lege achterband vond. Band geplakt (ik word echt handig)  en vol goede moed de weg op. Direct vanaf het begin “klats….. klats ….. klats ….”  Bij elke trapperomwenteling een harde knal. Geschrokken en gewaarschuwd door Theo’s verhaal toch maar gestopt. Spul uit de fiets, stoel omhoog en de “deelbare kettingtandwielashouder” geïnspecteerd. “Hmmm… ik zie niets bijzonders”. Vind alleen dat de ketting wat slap hangt. Reden genoeg om via Peter te rijden. Ik bel Peter. Hij kan pas om 11:00 uur. Grrrr… dit is zwaar k#t. Daar gaat mijn plan om echt ver te fietsen. Maar ja; tis allang mooi dat hij überhaupt kan.

Peter inspecteert de fiets en het geluid wordt veroorzaakt door de kettingbeschermer waar de wat losse ketting tegen aan slaat. De klankkast doet de rest. Das alles. De sporing van de fiets stellen “we” meteen maar bij en hop, daar gaan we.

De tocht die ik in mijn hoofd had wordt het niet meer. Ik besluit om daar heen te fietsen waar het in elk geval heel mooi is. Het wordt Langelille / Driewegsluis. Dat is ongeveer een kilometer of 100, dan kan ik nog mooi om drie uur (zoals beloofd) thuis zijn.


De weg rolt beter onder mijn wielen door; ongetwijfeld het resultaat van de verbeterde sporing. Met tegen de 40 rijd ik naar Oosterzee, daarna wat langzamer vanwege het matige fietspad. Het grote, platte Tjeukemeer ligt er fraai bij. Het water kleurt koud en de lucht boven het meer verandert de omgeving constant.


Daarna Echtenerbrug en Langelille. Mooi langs de Tjonger om bij Schoterzijl de oude zeedijk op te pakken. Vanaf Slijkenburg wordt de Linde gevolgd. Prachtig hoe de dijk hier langs en samen met de rivier slingert. Prachtig hoe de zon de aarde belicht.  Op vrijwel elke paal zit een grote roofvogel. Buizerds en Kiekendieven, gok ik. Een vogel kijkt me strak aan en vliegt pas op het laatste moment weg. Ik denk “Hee, Net Hedwig, de uil van Harry Potter maar hij is het vast niet” (misschien dacht de vogel “Hee net Harry Potter, in  een blauwe vuurflits, maar hij is het vast niet”). Verder veel zwanen en natuurlijk de ontelbare ganzen.  Vlak voor me vliegt een zilverreiger weg, wellicht dezelfde als een paar maand geleden. Verderop zie ik hem (haar?) in het riet. Wat ver weg, dat wel, maar het lukt me om een (beetje bewogen) foto te maken. Potverdrie, wat een natuur hier...




Met een gangetje van rond de twintig over het veel te smalle fietspad van Driewegsluis naar de Blesse. Het licht speelt met het riet en met het water van de Linde.




Mijn eerste plan was om via Wolvega, Heerenveen terug te fietsen. “Dat betekent dat mijn fietstocht hier afgelopen is”, tenminste zo voelt het. De bebouwde kom, het industrieterrein, ik heb er geen zin in. Ik besluit om mijn plan te wijzigen. Terug naar Langelille, wel via een andere route. De polder bij Nijetrijne ligt er verstild bij; Munnikeburen wordt geschampt en hetzelfde hondje als op de heenweg rent een stukje blaffend met me op bij Langelille.



Bij Echtenerbrug sla ik rechts af; richting Rohel. Het grote Tjeukemeer fiets ik nu aan de onderkant langs. In de verte zie ik een dreigende bui. “Ik vrees dat ik die niet kan ontwijken”.


Tien minuten later trek ik het zeiltje over het instapgat en ik voel dat de druppels wel van de winter zijn. Koud, nat en vooral erg koud. De bui maakt het zicht weer waardeloos. Het vizier is ondoorzichtig en door mijn bril zie ik ook niet veel meer. Met 25 per uur tracht ik mijn weg door de bui te vinden. Hij duurt niet eens lang; maar toch wel verkleumd vervolg ik de weg naar Sneek. Boven de dertig kom ik vrijwel niet meer. Het trapt zwaar en koud en ben blij met de –afgelopen- mooie tocht als ik net voor een nieuwe bui de fiets in de garage zet; het malheur van vanochtend is al lang vergeten.



dinsdag 10 januari 2012

Tractorbanden

Vanmorgen had ik om 9:30 uur een afspraak in Leeuwarden. Prachtig! Kan ik lekker bij daglicht naar mijn werk in de fiets. Met meer plezier dan anders verlaat ik het warme nest. Het lijkt wat mistig te zijn, misschien een extra kans op wat fraaie foto’s. Ik stop een theedoek in de tas voor het vizier en loop naar de garage. De fiets komt traag naar buiten. Ik hoop even dat de rem er opstaat. Maar nee; een lekke voorband. En ook nog wel de nieuw verwisselde F-Lite. Deze heeft het dus zo’n 350 kilometer lekvrij uitgehouden.

Onderweg in de auto naar Leeuwarden baal ik van de zon die de mist op mooie wijze verdrijft. Het uitzicht is mooi, maar ja… niet op de fiets he.
Na mijn afspraak rijd ik naar Liever Ligfietsen. Een goede ligfietsenwinkel in de stad (aanrader!). Ik vraag of ze de Marathons op voorraad heeft en jawel; na een kwartiertje gezellig bijkletsen loop ik met 2 voorbanden en een mooie nieuwe Buff de winkel uit.
Thuis een stevige lunch en dan de banden er onder. Pffff, ik herinner me de stugheid van de Marathons en met meer dan enige moeite en wat zeepsop lukt het me om ze om de velg te krijgen (ja, dat heb je als je handen niet veel meer doen dan typen). De band pomp ik op tot 7 bar en ik vertrek voor een klein rondje.

De zon is voor vandaag definitief weg (jammer) en ik herken het geratel en gestuiter van de band op de straatstenen uit mijn Alleweder periode. De snelheid valt me niet direct tegen. Wel merk ik dat de fiets meer afremt op klinkers en het accelereren lijkt ook wat zwaarder te gaan. Het is wat meer trappen en wat minder rollen. Aan de gemiddelde snelheid merk ik niet veel; één of anderhalve kilometer per uur lager wellicht. Das te overzien.



De omgeving is door de bandenwissel gelukkig niet veranderd. Ondanks het grijze licht blijft er hier genoeg te genieten.



In de lucht zwermen dansende spreeuwen en af en toe vliegen de ganzen weer gakkend over. Bij Pikesyl maak ik wat foto’s en daarna hop, naar huis. Het bordje “slecht wegdek” bij IJlst  kan me dit keer niet deren: ik heb tractorbanden: hele echte “Schwalbe Marathons”.

(hopelijk houdt de Super Motto het als achterband deze winter wel goed)