Vandaag eerst naar Peter de Rond voor twee nieuwe spaken in het voorwiel; wow… wat doet hij dat “op zijn ruggenmergs” handig. Daarna heerlijk op weg naar het episch centrum van de velomobiel-aarde; Dronten. In 2008 was ik een paar keer bij de buren van Velomobiel geweest (Alligt); de route was bekend.
Marcel Prins had mij een tip gegeven voor een alternatieve route (dank, Marcel, dank). Direct na de sluizen van Lemmer rechts en dan het fietspad op. Tot aan Urk langs het IJsselmeer; 25 kilometer stil fraai breed fietspad. Slechts twee schapenhekjes waar je precies, maar dan ook precies door kunt. En slechts 40 schapen die gelukkig wél op de claxon reageren.
Ik had mazzel. Er was een wedstrijd aan de gang van (IFKS) Skûtsjes en dat geeft spectaculaire beelden. Daarna heerlijk trappen. Vijftien kilometer constant tegen de veertig. Onvoorstelbaar met wat een gemak het asfalt onder je wegglijd. Het is bijna lastig om minder hard te rijden. (ik had mijn Garmin uitgezet bij het maken van de foto van de skûtsjes; en vergeten aan te zetten. Kom je pas na 13 kilometer achter, stom, stom)
Marcel had me al gewaarschuwd voor drainageslangen. De laatste kilometers lagen die volop over de weg; waarschijnlijk nu niet om te draineren, maar om het land te beregenen. Vuistdikke slangen, met een “op- en afrit” van ijzer. De breedte ongeveer gelijk aan de Quest; Zorgvuldig mikken en dan met schietgebedjes hopen dat de “afrit” aansloot bij de oprit. Elke keer (ik denk een keer of vijftien, twintig) terug naar 10 km per uur en dan weer gas.
Urk was ook een gewaarwording. Commercie en dogmatisch christendom gaan daar prima samen. Er was een enorme toeristische markt aan de gang. Ik weet niet of die er altijd is in het zomer seizoen; in elk geval stapvoets het voormalige eiland door. Ik was nog nooit op Urk geweest; sommige stukjes zijn mooi; sommige stukken slordig. Ik vond het niet erg om er uit weg te fietsen.
Het laatste stukje ging weer mooi. Wind vanaf de zijkant of wind mee. Snelheid tussen de 36 en 40.
Even gestopt bij het monument net voor de
Stichtse Ketelbrug (met dank aan de brandweer). Een huisje. Uit de schoorsteen komt een golf en daarop vaart een boot. Die boot schijnt op zeeniveau te varen. Prachtig; maar wat ik vandaag voor het eerst zag is dat het monument ook een windwijzer is. De golven en de boot geven de windrichting aan. “
Hèhè”, dacht ik; “
dat had ik in de auto toch weer mooi gemist”
Fiets afgeleverd. Na vijf weken en 1312 kilometers. Het kan wel drie week duren voor hij klaar is (zucht). Pinksteren zit er tussen en plamuren en lakken neemt zijn tijd. Ik zal de fiets missen. Over drie week heb ik wel een hele mooie "nieuwe" lichtblauwe fiets.
Wat een groot voorrecht is het om in een Quest te mogen rijden....
