woensdag 4 mei 2011

Winnnnnnnndd.....

(maar dan wel meteen 100 km tegen)

... Afhankelijk van omstandigheden als bochtsnelheid, weghelling, aanwezigheid van begroeiing en bebouwing en het gewicht van de rijder kan een windkracht vanaf ongeveer 6 beaufort gevaarlijk worden...

Aldus de folder van www.velomobiel.nl . Nu heb ik in dergelijke omstandigheden mijn gewicht eens een keer niet tegen; dus fietsen met windkracht zes is voor mij geen probleem. Wel had ik een mooie smoes om de afsluitdijk te mijden. Schoonmama was jarig en vierde haar verjaardag in Stavoren. Dan ligt het toch voor de hand om het veer “Enkhuizen – Stavoren” te nemen. Vanuit Bakkum bleven er nog een 100 fietskilometers met alleen maar wind tegen over; dus me ergens voor schamen…. Nah, dacht het niet.

De wegen waren vrij leeg, die zondagochtend. In elk geval wat gemotoriseerd verkeer betrof. Wel veel (heel veel) groepjes fietsers. Wat me opvalt is dat je door individuele tweewielers wordt aangesproken, maar zodra je een groep tegenkomt wordt er meestal geen woord gewisseld. Een velomobiel is dan blijkbaar geen fiets en een sportieve prestatie lever je al liggend helemaal niet meer. Of, of zou het dan stiekem toch hun angst zijn dat je ze straks zonder snelle fietskleding zomaar fluitend inhaalt. Ik weet het niet…..



Na het pontje van Akersloot kwam ik op een beetje bekend terrein. De polder naar Graft. Ooit interim manager geweest hier en met de huisartsen van Graft de Rijp de zorg afgestemd.
“Wat een zorgvuldig bewaard en geconserveerd geheim” dacht ik toen in daar in 2003 rondreed. Nu viel me met name het aantal auto’s in het kleine plaatsje op. Wellicht omdat je vanuit de ligfiets een ander perspectief hebt. De geparkeerde auto’s belemmeren het zicht op de mooie huizen die Graft de Rijp rijk is. Daarnaast kun je slechts stapvoets het dorpje door (het dijkje over) vanwege het verkeer. Iets wat overigens paste bij de zondagochtendsfeer: de kerk ging langzaam in.



De Westdijk naar Schermerhorn was prachtig. Mooi uitzicht en zowaar nog een paar net niet uitgebloeide tulpenvelden (in de hele verre verte).
De wind was stevig boven op de dijk in het kale landschap; in de Quest was het echter geen “gevecht” met de wind zoals ik soms in de Alleweder leveren moest. Tegen de 30 trappen bleef mogelijk, ook al zal ik niet ontkennen dat je (ik) er dan “wel wat voor moet doen”.

Van Hoorn naar Enkhuizen niet de mooist denkbare route genomen. Gewoon langs de saaie provinciale weg (N506). Ik wilde de boot halen; zelfs als ik nog lek zou rijden. Om 11:45 uur zette ik mijn fiets voor het VVV kantoor om een kaartje te komen voor de boot van half één. Het was aardig druk op het schip. Veel snelle fietsers; lui met de veer over en dan terug via de afsluitdijk. Thuis konden ze dan een fantastisch gemiddelde bijschrijven in het logboek….
De reis was leuk. Redelijk hoge golven en spectaculaire taferelen op het water (die helaas het uitserveren van een kom soep of kroket onmogelijk maakten). Ik vond de “diepte” tussen twee golven er vaak indrukwekkender uitzien dan de hoogte van een golf. Wellicht – zo grapte een flard gedachten – het gevolg van het perspectief waarmee je de afgelopen dagen hebt gefietst; omhoog kijken ben je gewend. Naar beneden niet.



Schoonmama’s feest was zo als je wist dat het zou zijn: Gezellig, warm en genoeg te eten. Na een uur de fiets in om het laatste 40 kilometer naar Sneek af te leggen. Door Jutrijp rijdend merkte ik dat de fiets niet naar het huis van Peter de Rond afsloeg. Ik dacht tevree – na ruim 500 kilometer – “zo, nu is tie echt van mij”.

1 opmerking:

  1. Die laatste zin kan ik goed begrijpen. 'Mijn' oude BrandweerQuest was van Ymte. Na ruim 60000 km is hij nog steeds niet echt mijn fiets.
    De nieuwe is echt al 1800 km helemaal van mij. :-D

    BeantwoordenVerwijderen