Uitkijken want je ziet niets

Volgende week Oliebollentocht. Als ik niet van de afsluitdijk waai, doe ik mee. De dag ervoor in de fiets naar Heemskerk; met de hele familie een betaalbaar nachtje in een fraaie StayOkay (een 13^e eeuws kasteel – Slot Assumburg); dan naar Schermerhorn voor de tocht en de volgende dag weer terug naar Sneek. Alles bij elkaar een 300 kilometer.

Niet zo ver dus, maar ver genoeg als excuus om vandaag een paar extra kilometers te trappen. Het weer is prachtig. Weinig wind en vol in de zon. Het is uitkijken want je ziet niets. De zon staat laag, schijnt onbarmhartig scherp en het beslagen vizier vol krassen is duidelijk aan vervanging toe. Na Delfstrahuizen fiets ik zelfs een stuk op het daar slechte en te smalle fietspad: Als ik niets zie, dan zien de auto’s achter mij ook niets. Met 23 kilometer per uur over het fietspad, dat is echt heel lang geleden.

Waar Gaast in het Westen van Friesland mijn favoriete plek is, wordt Langelille dat in het Zuiden van de provincie. Waarschijnlijk weet niemand waar Langelille ligt en waarschijnlijk is dat ook de reden dat het er zo ontroerend mooi en stil is. De stilte is er groots (het mooiste van het fietsen: overvallen worden door de stilte?) en wordt versterkt door de ganzen die hier boven het – zelf deels – bevroren water van de Tjonger vliegen. 

Hun roep rijkt ver in de ijle lucht en fietsend volg ik de vogels een stukje op hun tocht. Dan de mooie oude zeedijk naar Lemmer om tot slot via het saaie stuk Follega – Sneek huiswaarts te keren.  Twee uur later en 65 kilometer verder ben ik weer thuis. Moet nu toch maar even hard aan het werk….