Gratis gluren

Vanmorgen eerst extra hard aan het werk. Een agenda met bijlagen moest de deur uit voordat ik de Quest mocht pakken. Tegen elven kon ik met een gerust gemoed de computer afsluiten en de fietskleren aantrekken. Op naar Lemmer: Het Woudagemaal. Het Woudagemaal is het grootste nog werken stoomgemaal ter wereld. Zij doet alleen dienst als het Hooglandgemaal bij Staveren onvoldoende capaciteit heeft om het waterpeil in Friesland te verlagen. Sinds afgelopen maandag is ze continue in gebruik.

Ik fiets met een omweg naar Lemmer. Via Sloten, Wijckel en Sondel. Om die manier fiets ik een stukje langs het IJsselmeer bij Tacozijl. Van daar af heb je een mooi zicht op het gemaal. Het water staat op sommige plaatsen erg hoog. Hele stukken weiland staan onder water. Mooi is het wel, maar het maakt de kwetsbaarheid van ons kikkerlandje ook zichtbaar.

Het gemaal stamt uit 1920 en heeft een capaciteit van 6.000.000.000 liter per 24 uur. Ter vergelijking: de bierconsumptie in Nederland is  ongeveer 1.000.000.000 liter per jaar. Het Wouda gemaal kan dus per dag ruim 6 keer meer op :-) . Het gemaal staat terecht op de wereld erfgoedlijst van de Unesco; een pracht gebouw in de stijl van de Amsterdamse School.

De auto’s van bezoekers aan het gemaal staan vanaf zo’n 2,5 kilometer afstand geparkeerd. Druk dus. Weer een voordeel van fietsen, ik fiets langs de rijen toeschouwers tot vlak bij het gemaal. Daar hoor ik dat de wachttijd zo’n vier uur bedraagt. Ik kijk nog even bij het bezoekerscentrum en besluit dat het me geen vier uur waard is.

Wel kun je voor het gemaal langslopen. Ik neem wat foto’s en zie uiteindelijk ook nog een deur open staan. Ik gluur naar binnen en zo lukt het om toch de grote ruimte met de stoommachines te bewonderen. Veel minder kabaal dan ik verwacht had. De machines pompen in vrijwel ‘alle stilte’  het vele water uit de Friese boezem het IJsselmeer op. Het is een schitterend schouwspel. Ik had naar binnen kunnen glippen en me kunnen aansluiten bij een groepje met een enthousiaste gids. Dat doe ik maar niet. Nu voelt het als stiekem even gratis gluren en dat voelt minder erg dan voordringen. De rondleiding bewaar ik voor een volgende keer.  

Terug moet ik even de fiets uit. Stom; maar ik denk toch even aan de extra belasting die die daad met zich mee brengt voor het waterpeil in de provincie.