zaterdag 12 november 2011

Mooi weer - lek!

Er is zo’n gezegde: “ Beter een goede buur dan een verre vriend”. Maar hoeveel mooier is het als “je goede buur” geweldige vrienden zijn!

Af en toe – tot zeer regelmatig – worden mijn kuiten geteisterd door kramp. Die zijn vrijwel altijd in beweging. De neuroloog had het over een pot met pieren en sloot gelukkig een ernstige aandoening uit. Koude maanden zijn het ergste. Ondanks pillen was het woensdag nacht flink raak. Vijftien keer springend met kramp het bed uit. Donderdag nacht was het niet beter. Vanaf 4:00 uur wakker en niet meer in slaap. Vrijdag durfde ik niet de fiets in; mijn kuiten stonden te vol spanning. Onze buurvrouw iets verderop doet iets wonderbaarlijks met Aura Healing of zo. Zij bood aan om even naar mijn benen te kijken. Die middag lag ik heerlijk (haast snurkend) onder haar helende handen.
Gisteravond voor het slapen een extra banaan, wat extra magnesium, een tablet rivotril, een tablet inhibin en zowaar thermo ondergoed aan. De hele nacht doorgeslapen. Wat wetenschappelijk de verklaring is, maakt me niet uit. Ik draag deze heerlijk nacht op aan mijn super buur en geweldige vriendin!

Mijn kuiten voelen rustiger vandaag. Het is pracht weer en ik durf zowaar de Quest in. Het voor mij bekende rondje langs het Sneekermeer. Ik neem me voor niet hard te rijden. Dat lukt niet. Het weer windstille weer leent zich prima voor hard fietsen. De weg rolt met meer dan 40 km per uur onder me door en ik geniet van het tochtje en van de groepen ganzen die met me meevliegen. Bij de Gauserhoppen voor het eerst de fiets uit. Het weiland is onder water gezet. Als het gaat vriezen kraken hier de eerste Friese ijzers.



Na Terhorne weer de fiets uit voor wat foto’s. Het verstilde meer ligt er vredig bij en ik geniet van het prachtige late herfst licht. Elke wandelaar maakt een praatje en ik maak een praatje met elke wandelaar. De gezamenlijke ervaring die verbindt.




Bij de fiets terug blijkt mijn rechter voorband lek te zijn. Mijn F-lite heeft het 1200 km lekvrij uitgehouden. Nadat de band vervangen is maak ik nog een paar foto's van een rood kleurende wereld. Ik vraag me af of het tijd wordt om de racebanden te vervangen voor de traktorbanden: de Schwalbe Marathons.


2 opmerkingen:

  1. Wat een ontzettende mooie foto's. Jij hebt er wel echt een oog voor om "mooie plaatjes" te schieten.
    Ik ben wel benieuwd naar de camera die je gebruikt. Zou je dat aan mij willen doorgeven? Ik heb namelijk een dochter die ook heel begaafd is in het fotograferen en we zoeken nog een goede camera voor haar.
    Je antwoord kan uiteraard hieronder, maar je kunt ook op mijn foto klikken en het op mijn blog zetten. Kijk maar, alvast bedankt in ieder geval.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wauw.. Wim, dank voor je aardige reactie!

    De camera is een Panasonic Lumix dmc tz20. Een heel mooi klein en degelijk toestel met een groot zoombereik en een flinke groothoek. Er zit een Leica lens in en dat zie je. De tz18 is identiek, maar de 20 heeft een GPS, zodat je kunt zien waar je de foto genomen hebt. De gps fix is alleen wel vrij traag...

    Ik heb voor deze camera (en zijn voorganger de tz5) gekozen vanwege de lens en de compactheid van de camera. Hij hangt -vrijwel altijd - om mijn nek, waardoor ik minder op de snelheidsmeter kijk en wat meer om me heen. Idioot, maar het werkt wel zo.

    BeantwoordenVerwijderen