100 rond Sneek

Een van mijn projecten ligt tijdelijk stil. Pas na 3 november weet ik of en hoe we verder kunnen. Ik kon niet zeggen dat ik dat heel erg vond, gister. Wat een herfstdag!
Om kwart voor negen de fiets in richting Gaast aan het IJsselmeer. Over de Friese slingerdijken waar het op dit moment minder rustig is dan in de zomer. De lucht is vol van ganzengezang.

Bij Gaast – wellicht het mooiste plekje van Friesland - even de fiets uit. Op het IJsselmeer dobberen honderden zwanen en in de verte een hele kolonie meeuwen op een zandbank. Ik zwalk een stuk door het natte gras en geniet enorm van de stilte die eigenlijk door het geluid van de vogels alleen maar groter wordt.

Op de dijk groet ik wat rennende schapen en heb vervolgens lang werk om mijn schoenen schoon te maken als ik weer de fiets in wil stappen (jee wat een drek maken die schapen met voeten en uh… )

Vlak voor Workum tussen de ontelbare ganzen door richting Gaasterland. Ik merk dat zonnebril in dit jaargetijde niet voldoende is. De zon staat laag en schijnt onbarmhartig scherp. Ik moet toch echt aan “de pet”. Een met zo’n lange klep. Een die ook in de regen nuttig werk doet, door mijn bril ‘droog’ te houden. Als laatste eis wil ik ook graag dat hij comfortabel zit met een helm er overheen. De eis dat “het er ook nog een beetje uit moet zien” heb ik al laten vallen; volgens mij lukt dat nooit. In Warns zijn de goede petten uitverkocht of opgeruimd. Met mijn helm bijna over de ogen getrokken fiets ik verder langs de IJsselmeerdijk. Ik zal Pé via zijn blog eens vragen hoe hij naar Oudemirdum fietst als hij daar op zijn klein kinderen past. Via deze pracht dijk – Laaxem, Mirns - of toch wat meer beschut het binnenland door. Na Oudemirdum pedaleer ik langs de Sondeler Leien richting Lemmer.

Bij Tacozijl (een buurtschap van enkel nog een paar boerderijen) zie ik voor het eerst de joodse begraafplaats. Op de begraafplaats (uit 1803; het was een uur lopen vanuit de synagoge van Lemmer) is Simon Jacobs in 1938 de laatste die op deze begraafplaats ter aarde is besteld. In 1990 – na de renovatie van het kerkhof – is er een monument ter herinnering aan de oorlog geplaatst. Daarmee werden drie joodse bewoners uit Lemmer die in Auschwitz zijn omgebracht symbolisch herenigd met hun ouders die bij Tacozijl begraven liggen.
Ik neem me voor om de begraafplaats een volgende keer wat langer te bezoeken.

Via Lemmer naar Oosterzee en dan in een vrijwel rechte lijn terug naar Sneek. Op de teller staat precies 100 kilometer, die ondanks het vaak trage tempo van genieten in drie uur en drie fietsminuten zijn afgelegd.