Omdat het vandaag mooi weer zou zijn en omdat ik toch wel wilde zien waar ik allemaal langsgefietst was, vanmorgen voor het krieken van de dag opgestaan. Net voor achten reed ik de straat uit. Ik heb geleerd van de vorige tocht in de mist. Twee brillen mee; een gewone bril en een zonnebril. De mist leverde - naast een compleet beslagen vizier – wederom prachtige beelden op.
Het ging lekker. Het beperkte zicht zorgde er wel voor dat ik niet op topsnelheid reed, maar binnen het uur was ik Friesland uit. Mooi langs het IJsselmeer naar Urk. Daar brak ook de zon door. Zelden heb ik het water zo stil zien liggen. Heel anders dan in de mist, maar ook nu fiets ik langs grote schoonheid.
Peter de Rondt had me uitgelegd dat je heel goed langs het meer naar Lelystad kan fietsen (“nee hoor, je hoeft echt geen schapenhekjes door) en dat je dan heel mooi bij de dijk naar Enkhuizen uitkomt. “Verdwalen? Ah, joh. Dat kan echt niet”. En inderdaad het lukt. Via de dijk het fietspad volgen. Een paar keer bukken onder de slagboom door en hup, voor je het weet heb je Lelystad (gelukkig) achter je liggen. Dan via de snelle, maar niet zo bijzondere dijk naar Enkhuizen. Ik had Arjen Haayman via Twitter gevraagd of je goed over de dijk van Enkhuizen naar Medemblik kon fietsen. Hij was direct enthousiast.
“We hebben vanaf Enkhuizen de Zuiderzeeroute gevolgd en het stuk tot aan Medemblik was letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt.”
Mooi, geen anti-Quest obstakels op de dijk! De vorige keer genoot ik om onder de dijk te fietsen; fraaie boerenhoeves, mooie oude kerkjes en verstilde dorpjes. Nu op de dijk het IJsselmeer, de weide en weidevogels, de boten op het water en de dorpjes wat verder weg. Wel veel elektrisch verkeer; geregeld terug naar 25 km/uur en dan vriendelijk vragen of je er langs mag.
Arjen had gemeld dat Thomas van de Westen vandaag ook het IJsselmeer zou gaan ronden. En verdraaid. In Medemblik bots ik zowaar tegen twee Quest rijders op. Ik zeg “een van jullie moet Thomas zijn”; verbaasde gezichten. Niet dus.
Het zijn Kees van de Wetering (Quest 323), die vandaag ook het IJsselmeer als tocht heeft uitgekozen en Jur Vogel; die in de Carbon Quest van Pa (Niels Vogel) Noord Holland onveilig maakt. Jur en Kees hebben elkaar een paar kilometer geleden ontmoet en nu staan er op eens 3 Questen het trottoir van Medemblik te blokkeren. Kees is via Friesland gefietst en gaat nog via Amsterdam. Dat wordt een dikke 100 kilometer meer dan ik moet (mag of wil). Petje af (en fietshelm weer op; hop daar gaan we weer).
De rest van de tocht is vooral warm. De afsluitdijk is net als de dijk naar Enkhuizen ook geen landschappelijk hoogtepunt (behalve dan het monument van Berlage). Aan het eind van de dijk nog even wat water gepakt en gekletst met een sportieve heer op Skeelers (wat een rot sport…brrr… je kunt niet eens goed remmen). Hij had ooit overwogen een Quest te kopen. Maar een wachttijd van drie jaar vond hij te bizar. Ik vertel dat die wachttijden over zijn en er verschijnt een twinkeling in zijn ogen. “Maar ja, dan ben ik helemaal nooit meer thuis”. Ben benieuwd wat er van terecht komt.
Na de dijk is de lol er voor me af. De weg is fraai, langs Witmarsum naar Bolsward, Nijland en Sneek. Maar mijn benen hebben in de ‘hitte’ niet veel zin meer. Met een 30 / 32 per uur worden de laatste kilometers afgelegd.
De douche hebben we inmiddels gehad; mijn partner loopt vanavond vijfentwintig kilometer (das pas ver) en ik heb zeer gezellig met mijn dochter gegeten in een prima Italiaanse restaurant. Straks maar even naar mijn Pa; Vitesse – Heerenveen, toch geen gek leven zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten