De grens

Sinds enige tijd gebruik ik “rubitrack” op de iMac om mijn ritten bij te houden. Garmin Connect gebruik ik ook nog wel, maar de kaartjes zijn minder fraai en de server van Garmin ligt er de laatste tijd nog al eens uit.
Rubitrack is prachtig en daarom bijna al reden genoeg om Windows de deur uit te doen. Turend op de kaarten en dromend van nieuwe tochten dacht ik opeens “he, wat zou het leuk zijn om een weg te fietsen die iets uitbeeldt. Een gezicht, een vogel, een auto voor mijn part; het maakt niet uit. Figuur fietsen dus”.
Volgens mijn dochter bestond deze tak van sport al, dus bedacht ik op een van mijn laatste ritjes om de totale Friese grens in verschillende etappes langs te fietsen (dan zie ik tenminste ook eens hoe mooi de aangrenzende provincies zijn).
Aan het eind combineer ik de ritten tot een mooi plaatje in Google Earth en voila; de grens van Friesland is redelijk en opnieuw (waarschijnlijk ook nog voor het eerst in een Quest) in kaart gebracht.

De eerste etappe heb ik 15 oktober gefietst. Vandaag de tweede. Eerst precies dezelfde weg via Oosterzee buren naar Lemmer en daarna hop, de oude zeedijk op richting de Blesse. Ondanks het vrij grijze weer, de straffe wind en de dreiging van regen werd het een wonderbaarlijk schone rit.

Over en langs de oude zeedijk naar Schoterzijl. Vervolgens langs de Linde naar Slijkenburg om daarna het Overijsselse Ossenzijl te schampen. Daarna fiets je door een pracht gebied tussen de Weerribben en de Rottige Miente in. Kronkelend langs het meanderende riviertje en vanaf de Driewegsluis over een te smal fietspad, dwars door de velden over de van Helomavaart (het kan net, dat bruggetje). Vlak voor me een zilverreiger, wat een vogel! Ik stop voor een foto, maar hij (zij?) heeft er geen zin in. Ze vliegt met statige grote slagen weg,

Vervolgens langs “het Wijd” dat – met dank aan de zon die zich heel even liet zien - schitterende vergezichten voorschotelt. Zowaar weer af en toe van die diepe momenten van verstild genieten; je hoopt er nooit op en je kunt ze ook niet opzoeken. Zulke momenten overkomen je, overvallen je en ontroeren je (maar eigenlijk; je doet het er wel voor). Als "toetje" langs de grens zowaar nog een stukje van het Jabikspad (Jacobaparochie naar Hasselt; Santiago de Compostela lonkt heftig naar mij en de Quest). Langs Oldemarkt om vandaar uit de provinciescheiding verder te volgen tot in de Blesse.

Vanaf hier is het eigenlijk 'naar huis rijden'. Wolvega, Heerenveen en dan via Joure naar Sneek. Vooral het laatste stuk wordt bijna saai vanwege haar bekendheid. Nog mooi voordat de kinderen uit school komen zet ik mijn (heerlijke) fiets na 101 km in de garage. En die natuurschoon daar langs de Linde, daar geniet ik zeker nog dagen van.