Lotje....

Vanmorgen vroeg op. Kwart over zeven. Voor mijn zaterdag is dat vroeg. Het is heerlijk stil in huis; het weer ziet er veelbelovend uit en ik heb zin in een tocht. Kan nog mooi voordat de oudste dochter haar dag begint. Lenie (mijn partner) loopt al weer sinds zes uur vanmorgen de volgende 30 kilometer richting Limoges, lees ik op de “Ping”. Das pas écht vroeg; we wensen elkaar een mooie tocht (goh wat leuk, die techniek)

Gister in Mapsource al wat lopen puzzelen en de route (koers) naar de Garmin verzonden. Ik besluit niet te racen maar gewoon lekker te fietsen: koffie en een “snelle Jelle” mee voor ergens halverwege.

Het gaat lekker; IJlst; Pikesyl; Westhem; Dedgum; Parrega; het gaat heerlijk. Mooie kleine dorpjes die de vaart er lekker uithalen. “In plaats van verkeersdrempels gewoon slecht wegenonderhoud”. Ik koers zo rond de 33, 34 km/u en dat bevalt me wel (wie dut mie wat). In elk geval duidt niets er op dat de wereld aan het vergaan is; zelfs het wegdek niet.

Vlak voor Ferwoude hoor ik me de volgende zin denken

“De meren, de weide,
het lege niets;
alleen de vogels en een fiets.. “

Vervolgens: “Goh, wat klef”
en ik sla de bocht om richting Gaast.

Bij Gaast wordt het drukker. Racefietsen. Sommige alleen; sommige in groepjes. Daar verandert mijn stijl van rijden. Ik wil ze hebben; allemaal en stuk voor stuk. Mijn tempo gaat omhoog en ik blijf tegen de 40 trappen (sneller lukt me niet, nog steeds zonder buitenblad). Ontspannen groet ik ze lachend in het voorbijgaan. Maar mijn ritme; de stijl van rijden is voor de rest van de tocht veranderd.
Voor Makkum zit ik op een mooi gemiddelde (32,5). Na Makkum op 31,2. Stapvoets rijden door de hoofdstraat (wel een mooi dorpje, dat zeker). Daarna pak ik het tempo weer op. Ik koers met 38 naar Zurich; een mooi plekje aan de dijk voor de koffie en de snelle Jelle (kunnen meteen m’n sokken uit).

Ik zou de dijk volgen tot vlak voor Harlingen om daar naar Pingjum af te buigen. Ik maak een foto met de iPhone van de dijk en nog met koffie in de hand zie ik een brug over de N31 liggen. “Die heb ik nog nooit gehad”, schiet het door mijn hoofd. De brug is verboden voor fietsers en bromfietsers. Te stijl en een te scherpe bocht. “Als er Pingjum op het bordje staat, dan neem ik hem, zo niet dan rijd ik door”.
Er staat geen politie op de uitkijk en de bocht is zonder verkeer eenvoudig te doen. Via de Buitendijk schamp ik Pingjum en is Witmarsum in een zucht bereikt; een –ongewilde- winst van 15 kilometer ten opzichte van mijn oorspronkelijke plan.

Als fietser heb ik een hekel aan Bolsward, dus wordt het Burgwerd. Burgwerd is een mooi oud en vredig plaatsje (340 inwoners en 13 verenigingen; waaronder de vrouwen vereniging "Bidt en werkt”). Gesticht ergens in 900 toen via de Terp (Borghwarth) een aantal dijken werden aangelegd. Over die oude grond ging mijn tocht: zes volkomen haakse bochten. Dat is Burgwerd. Daarna zorgt de Kloosterweg ervoor dat je zowel een keer wind mee als tegen als wel twee keer zijwind meemaakt. Slingerend naar Hartwerd.

Dankzij die racefietsers bij Gaast baal ik – idioot genoeg – van elk stukje dat ik niet lekker door kan trappen. Mijn gemiddelde zat bij Hartwerd op 31,6 en ik wist dat ik via IJsbrechtum nooit meer de 32 zou halen. Ik besloot een 5 kilometer om te fietsen. De weg naar Reahûs en Scharnegoutum is vrijwel recht. Met flink trappen (36, 37) zag ik mijn gemiddelde langzaam weer omhoog kruipen. Bij de rondweg van Sneek; 31,9.

Nog precies 1 kilometer voordat de stad alle snelheid uit mijn fiets haalt. Ik geef gas en rijd met net boven de 40 km/u tegen de wind in Sneek binnen. En ja hoor….. Aan het eind van het mooie lange rechte stuk staat mijn teller op 32 gemiddeld. Het is me gelukt; ik voel mijn kuiten. Het is me gelukt!!!

Maar....

Wat is me gelukt ?? Het is me gelukt om de teller van 31,9 km per uur op 32 km per uur te zetten. Een verschil van 100 meter. Een verschil van hier tot nog niet eens het eind van de straat! Een verschil dat ook nog eens overbrugt mag worden in één héél uur.

Mijn buurjongen van tweeëneenhalf doet daar op zijn step zo'n 80 seconden over (hij valt meestal een keertje). En ik…. Ik fiets er voor om en ik fiets mijn longen uit mijn lijf…

Ik lijk vandaag of misschien ben ik gewoon van Lotje……