Quest-ions

Een aantal dagen heb ik nu de Quest onder voeten genomen. Hij bevalt goed; is snel (zeer snel) en je kunt er aardig in door trappen zonder uitgeput te raken. Zo comfortabel als mijn Hiawata Kano (de Alleweder) zal hij niet worden en mooie bruine benen levert de Quest me ook niet op. Maar oké; daar doe ik het ook niet (meer, hèhè) voor.

Toch ben ik een aantal kleine ongemakken tegen gekomen die andere Quest rijders ongetwijfeld ook tegen gekomen zijn. Tips ?? Mijn dankbaarheid zal groot zijn.

In mijn Alleweder fietste ik het liefste met een grote pet op. Zo een met een aardige zonneklep. De afgelopen dagen toch maar met helm gefietst; snelheden liggen hoger en ik ken de Quest nog niet zo goed. Ondanks het feit dat ik een “meekleurende sportbril” op heb in de fiets, miste ik de zonneklep van mijn pet enorm. De laatste ochtend heb ik zelfs eerst mijn pet en toen mijn helm opgezet. Zag er niet uit! Zeker niet in een glimmende strakke aerodynamische Quest. Wie heeft dé oplossing? Een goed merk helm met vizier? Een extra lange zonneklep op een helm? Een pet met harde schalen? Een lasbril?

Mijn nek; ik had in de Alleweder een neksteuntje gemaakt (een stuk schuimrubber met een Buff er om heen en met tie-ribs vastgezet). Deze had ik gemaakt om te voorkomen dat bij een fiks ongeluk mijn nek achter over zou slaan tegen de (veel te) harde aluminium rand van het stoeltje. Maar de neksteun bleek in praktijk ook uiterst comfortabel (na een fiks sprintje; hoofd lui naar achteren; diep inademen en dan langzaam uitblazen) . Ik heb getracht (zoiets zat er ook al op) om aan het klittenband net boven de stoel wat comfortabels te vinden en te bevestigen. Zucht…. Of ik schopte het er af; of het schoof er af; of het zat niet lekker. Stel ik me aan? Of zijn er - wellicht anonieme - lotgenoten die stiekem ook wat in hun nek (willen) hebben?

Voor het overige; de hoeveelheid mee te nemen bagage viel me zeker niet tegen. Ik heb een vrij lange koerierstas van Ortlieb. Deze past heel keurig achter de stoel en je schuift hem er mooi in en uit. Twee kleinere tassen van Ortlieb heb ik aan de linker kant naast me (voortassen op tweewielers). Omdat je armen op deze tassen steunen heb ik wel wat schuimrubber op de harde delen van de tassen gelegd. De rechter kant hield ik vrij voor mijn tas met “kostbaarheden en electronica” en voor wat eten. Voor een slaapmatje; mijn tent; slaapzak en wat kookgerei is nog net voldoende ruimte schat ik in.

Ik denk dat ik onder op bodem nog wat klittenband bevestig voor mijn drinkwaterzak. Kan deze niet tegen de kettingkast (heet dat zo?) aanschuiven en het lijkt me een prima plek om deze vast te zetten.

Mijn fototoestel had ik om mijn nek hangen (zo’n mooie kleine Panasonic Lumix met Leica lens). Op die manier ben ik “een fotograaf die fietst” in plaats van een “fietser die te hard rijd om weer een foto te maken”.

De Garmin Edge 800 bevalt me errug goed. Hij geeft keurig op tijd aan hoe je moet rijden. Wel is het zaak om bij thuis geladen routes de “automatische herberekening” uit te zetten. Anders wil de Garmin je bij een verplichte omleiding terugsturen naar je beginpunt; en das niet handig he. De zekerheid dat je hoe dan ook bij je bestemming uitkomt vind ik vooral bij langere afstanden een geruststellende gedachte.
Na een pauze moet je de Timer wel weer starten. Als je navigeert zie je dat snel over het hoofd. De Garmin laat de tijd en de afstand tot de bestemming zien; toont ook je snelheid maar de afgelegde afstand en de gemiddelde snelheid veranderen niet (zie je na 15 km hard koersen). In totaal heb ik volgens Mapsource een 60 kilometer “gemist”. Niet ernstig, maar wel een beetje
zunde….




Het navigeren met Onroute voor Motoren is een prima oplossing gebleken. Alleen de stad uit gaat wel eens mis; vooral als er een brug en een snelweg in het spel is.
Met fietskaarten in een navigatiesysteem heb ik grotere problemen en ik denk ook wel dagelijks méér problemen gehad (te smalle fietspaden; te steile fietsbruggen; te smalle schapenhekjes; en Lelystad kom je zo wie zo nooooit door) .

Ik denk wel dat ik routes zoveel mogelijk thuis blijf maken in Mapsource en dan exporteer naar de Garmin. Onroute in de Garmin weigert soms pertinent om een lelijke weg te nemen: Ik wist dat ik nog twee kilometer van Bathmen verwijderd was; ik vond de drukke weg langs Colmsgate ook niets, maar om nu 10 kilometer om te rijden is in het zicht van de haven teveel van het goede. Met Mapsource kun je zulke “omwegen” eenvoudig corrigeren. Dat werk wel weer alleen met het automatische her berekenen uit.

Na deze vier pracht dagen de Quest wel wat beter leren kennen. Ik ben blij met de fiets en verwacht nog mooie momenten in hem door te brengen....