De grote stilte

De storm was gaan liggen vanavond. De lucht kleurde veelbelovend. Snel de fiets uit het hok voor een laatste rondje. Door Dearsum naar de Ald Toer in Tsjerkebuorren, net buiten Easterwierrum en dan weer terug via Bozum.

Ruim 100 jaar geleden schreef ene “De Prins”
“Eenzaam staat hij daar op een restant van een groote terp, zeer juist het Friesche landschap typeerend.”

Het is een van mijn favoriete plekken in Friesland. De toren versterkt de kracht van het weidse landschap en vormt een baken, bijna een boei in omgeving. Vanuit Reduzum tot aan Easterlittens; de toren is fier zichtbaar.

Nu in de herfstzon staat ze er ook weer prachtig bij. Ik kom er om met volle teugen de grote stilte in te ademen. Als ik uitstap zie ik twee vrouwen met groot verdriet een graf verzorgen. Alle drie op dezelfde plek; de beleving is zo anders.

Ik groet, loop een stuk door om hun ritueel niet te verstoren en wacht totdat ze in de auto zijn gestapt. In mijn gedachten troost ik de vrouwen; “…maar hij heeft wel een heel mooi plekje, mevrouw… “. Daarna komt de stilte langzaam terug. Wat foto’s en hop; nog net voor donker thuis.