Zweten...

Gisteren de hele dag flink liggen zweten. Paar minuten sauna; afspoelen met koud water, even zwemmen, het stoombad, in slaap dommelen op een ligbed, bakje cappuccino. Prachtig weer en in goed gezelschap genoten van de zon die je lijf streelt. Als de dag dan ook nog afgerond wordt met heerlijk vette patat en een frikandel speciaal dan weet je in elk geval dat er meer calorieën zijn ingegaan dan uitgegaan (wat een rot leven toch).

Ik had deze week nog niet gefietst; druk met diverse deadlines en wel heel veel wind (kracht 5 á 6) en regen. Tijdens de eerste hap van de frikandel speciaal sprak ik met mezelf af dat het er vandaag maar van moest komen. “Pas in de middag gaat het regenen, dus ’s ochtends kun je nog op pad”, zo werd me verzekerd.

De wekker op kwart voor acht en Lenie vroeg of ik al een route had. “Nou als ik de Quest morgenochtend een lekke band heeft; dan is de route niet langer dan 25 meter. Dan duik ik met veel plezier mijn bed weer in”. Nieuwe banden zijn inmiddels besteld.
Kwart over acht mijn nest uit. De dag kiert mooi de gordijnen door. Dat helpt en na een bak koffie en een boterham de fiets in. Geen lekke banden; ik zet ze weer op spanning en hup, daar gaan we.

Ik had gister een mooie route uitgezet die deels over de Slachtedijk liep. De dijk is aangelegd tussen het jaar 1000 en 1300 en loopt tussen Oosterbierum en Rauwerd. In 2000 werd over de dijk de Slachtemarathon gelopen; de dijk heeft precies de lengte van 42 kilometer. Sindsdien wordt de (erkende) marathon om de vier jaar herhaald. In elk dorp of gehucht staat de plaatselijke fanfare of het dweilorkest de vele hardlopers en wandelaars aan te moedigen. Echt Friesland op zijn best!

Ik fiets vandaag het stukje tussen “de Kliuw” en de “Lytse Flearen” en maak gebruik van één van de twee speciaal voor de marathon aangelegde bruggen over de autoweg naar Leeuwarden. Het is makkelijk om de brug “te befietsten”, toch kies ik ervoor om de Quest naar boven te duwen. Ik heb mijn twijfel of het scherpe raster van de brug goed is voor mijn banden (een beetje fobisch?).

De oude dijk slingert er op los en vaak moet ik terug naar een snelheid van onder de 25 kilometer per uur. Ook omdat er veel troep op de dijk ligt. “Boeren zijn zelf verantwoordelijk voor het opruimen van de wegen”, las ik laatst ergens “Alleen weten zij dit zelf nog niet”, dacht ik toen ik weer een hoop aarde probeerde te ontwijken (en het leuke is; als je het ontwijkt met je voorwielen, dan weet je zeker dat je achterwiel….).

(Het plaatje hierboven geeft een stukje van de dijk weer; waar de kleur blauw is zit ik onder de 25km/u)

Toch blijf ik het opzoeken, deze paden. Je rijdt hier over meer dan 800 jaar historie en het verhaal van een luxe ligfietser staat in geen verhouding tot de moedige verhalen van deze dijk.

In een rechte lijn naar Tsjom (Tzum) en dan via Welsrijp, Op Hatzum (goed restaurant!), het buurtschap Hoptille (zo vrolijk toch; die naam) naar Jellum en Bears. In Bears begint vandaag (of eindigt, dat weet ik niet) het dorpsfeest. De hele weg van meer dan 1,5 kilometer is in bezit genomen door marktkramen. Ik probeer nog een stukkie fietspad, maar daar zitten de kooplui op krukjes; dat schiet niet op. Dan dus maar toch de rijbaan: schiet ook niet op, maar ik hoef er niet te toeteren.

Bij Weidum (de 5 zinnen; ook zo’n geweldig restaurant) besluit ik een extra slinger te geven aan mijn tocht; het gaat zo heerlijk. Nog niet richting Sneek, maar via Winsum en Swichum fiets ik langs Wergae naar Aegum. Door het buurtschap Aegum fiets ik graag. Een paar boerderijen aan de Master Wybrensdyk (vast lang geleden in het vooruit vernoemd naar een maat van me; en inderdaad hij heeft zijn Masters gehaald) en een kerkhof. Een mooi kerkhof met een oude witte toren

De Jonge Heer Cornelis Annt van Scheltinga heeft tot Opbouw der muren van deese kerk den eerste Steen gelegt in’t sevende jaar zijns Leeftijd 1777.

“Dorpen die het kerkhof in hun midden hebben staan die nemen hun geschiedenis mee de toekomst in”.

Tenminste zo iets mijmer ik dan maar een beetje.

De rest van de tocht is “hop naar huis”. Via Grou naar Irnsum en dan via vertrouwde wegen “langs” het meer naar Sneek. Onderweg wordt ik op deze vrij brede weg niet ingehaald door een dikke Mercedes SUV; ik grinnik, hij blijft achter me rijden terwijl er ruimte genoeg is om te passeren.
Een jaar of zo geleden had je die reclame van die dikke Volkswagen; hij kon van alles; maar mocht niet vies worden van “het baasje”. Zo is het met deze Mercedes ook. Deze opgeblazen four wheel drive mag van zijn baasje niet met een wiel de berm in. Bij een boerenoprit minder ik vaart, wijk even uit en laat de auto erlangs. Ik grinnik “Ach ja, crisis he, en als je dan een auto hebt die niet alleen 1 op 7 verbruikt maar ook nog eens 1€ per 7 kilometer afschrijft, dan word je vast een beetje voorzichtig…”

Om half twaalf lekker aan de koffie. De eerste voorzichtige druppels vallen uit de lucht. Mijn dag kan niet meer stuk. Heerlijk gefietst zonder malheur; zelfs geen lekke band vandaag!