It giet oan und es geht los

Ik heb het hele jaar door al vier ritten in de Quest mogen maken. Veel en veel te weinig. En redelijk plots - omdat onze vakantieplannen weer eens gewijzigd werden -  heb ik nu ineens een kleine twee week over voor een heuse tocht.

Ik ga – tenminste dat is het plan – een stuk van de Hanzestede route fietsen. Maar dan natuurlijk wel weer op mijn –tegendraadse ? - manier: Ik fiets met de klok mee in plaats van tegen; Keulen sla ik over vanwege de hoge heuvels daar; zandpaden mijd ik zoveel mogelijk en bij Braunschweig fiets ik terug naar het Noorden. Daarmee kom ik op precies 1500 kilometer. Denk dat dat nog net te doen is voor mijn lijf zonder fietsconditie. Ik zie het wel. Valt het me zwaar of tegen, dan is er vanuit Hameln ook nog  route naar Bremen. Peter de Rond was zo aardig om mijn fiets afgelopen weekend (zondag!) nog na te kijken. De fiets kan ik in elk geval niet meer de schuld geven. Valt alles me erg mee (heeft Peter goed zijn best gedaan); wel, wellicht neem ik dan nog een stukje Noordzeeroute mee. De bedoeling van vakantie is dat het leuk is.

Ik wacht nu op de post; die brengt nog 2 paar fietssokken die hier eigenlijk zaterdag al hadden moeten zijn. De rest staat ingepakt en klaar.  Ik heb er zin in.

De eerste etappe is naar Bathmen. Mijn broer woont daar (150 km verderop) en het bijzonder is dat op 29 april 2011 mijn eerste wat grotere rit in deze Quest ook naar Bathmen voerde. Als ik vandaag hetzelfde liedje in mijn hoofd krijg als toen (wie dut mie wat) dan begint de reis fantastisch.