dinsdag 26 april 2011

Yep... nu hoor ik er echt bij....

Het weekend niet kunnen fietsen wegens verplichtingen over zee (schoonfamilie weekend op Terschelling; leve het mooie weer). Peter had - zoals beloofd - het weekend de tijd genomen om de fiets nog even een keer helemaal bij langs te lopen en van nieuw schoeisel te voorzien.
Ik had hem nog even een lijstje gemaild van zaken die volgens mij aandacht behoeven. Eén ervan was de derailleur. Ik vond dat hij niet lekker schakelde op het grote blad en dat – met name van de zevende naar de achtste versnelling – hij meer lawaai maakte dan volgens mij verantwoord was.

We spraken af dat we samen even zouden kijken. Op de rollerbank werd inderdaad duidelijk dat het schakelen absoluut niet soepel verliep. De oorzaak was tweeërlei:
- Ik had waarschijnlijk bij het losmaken van mijn SPD’s een tik tegen de derailleur gegeven; die stond behoorlijk scheef (Tja, dat krijg je ervan als je alleen maar met Rolhoff gefietst hebt)
- Peter had de ketting ingekort; waarschijnlijk net iets te kort. Terugschakelen vanuit de eerste versnelling was niet mogelijk.

Ik heb bewondering voor de snelheid waarmee Peter de problemen doorziet; jammer vond ik het dat hij zijn kettingpons had uitgeleend. Daarnaast was er nog iets vreemds aan de hand. De derailleurkabel was voor (waar hij de bocht maakt) zo goed als door. Alsof hij tussen de trappers gekomen was. Vreemd, je zou zeggen; zoiets moet je merken.

Ik wil de komende dagen nog even lekker veel fietsen (mijn partner is straks 4 weken lopend onderweg naar Santiago de Compostella en dan vragen kids veel meer aandacht dan de Quest) dus zin in reparaties heb ik voorlopig niet. Dan maar alleen op het middelste blad fietsten. Ik kan – ik weet dat ligt aan mij – niet harder dan een kilometer of 35 per uur, maar dat is dan maar zo. Als ik de voorbladen niet gebruik is er niets aan de hand en kan ik toch nog wat kilometers maken.



Vandaag dus weer een stuk gefietst (ja, weer het Sneekermeer). Harde wind en bewust wind tegen wat opgezocht. Goed te doen; wel geen records maar tegen of boven de 30 was te fietsen. Wel is mijn conditie nog prut (grrr) en het weekend lui op Terschelling heeft ook weer haar invloed gehad. Morgen naar Leeuwarden (werk) en dan maar beoordelen of ik donderdag de geplande oversteek naar Bathmen aan wil en durf.

In tegenstelling tot in de Alleweder fiets ik niet meer alles keurig over het fietspad. Vlak onder Terhorne is een bij zeilers bekende brug. Heerenzijl. Het fietspad kronkelt daar alle kanten op en een aantal keren kruist het fietspad het voetpad of de inrit naar de parkeerplaats. Ik verkoos de rijweg en fietste met een redelijk gangetje de brug over. Niets aan de hand. Totdat ik in het dorp Terhorne opeens werd afgesneden door een heuse Ferrari rode Matiz: De boze brugwachter: Of ik in het vervolg wel het fietspad wilde nemen. Ik vertelde hem vol trots dat dat niet hoeft in een Velomobiel.

Hij geloofde er niets van en het was wel geen politieagent. Toch had ik het gevoel dat ik er als Quest rijder voor het eerst er een beetje bij hoorde……

Geen opmerkingen:

Een reactie posten