Klaar voor de start.....

Vandaag alles ingepakt en in de Quest geplaatst. Achterin – aan een touwtje – een extra F-lite voor het geval dat. Aan de andere kant achterin – ook aan een touwtje - wat reserve spul in een zakje; een pet, een zaklamp, een extra setje bandenplakspul enzovoort. Mijn kleren zitten in een vormloze zak, een waterdichte binnenzak voor een rugzak. Deze laat zich heel mooi plooien in de vorm van de Quest. Daar bovenop een brander, wat keukenspul en m’n toilettas. Aan de andere kant (bij de heuse Risse schokdemper) mijn tent van een kilo en een slaapmatje van 600 gram. Op de bodem achter de stoel fietsonderdelen (wel de oude veerpoot meegenomen) en EHBO spul; mijn waterzak en een stoeltje. Naast me mijn rugzak met MacBook Air (1,2 kgr) en al. Om mijn nek…. Inderdaad: een fototoestel.

Het past; houdt niet over, natuurlijk, maar het past. Links voor past nog een zakje met eten en de slaapzak (die ik van Lenie overneem) prop ik ook nog wel ergens tussen. De fiets is wel zwaar als ik hem de straat op rijd. Natuurlijk kies ik voor het rondje Sneekermeer als afscheid van Friesland. Een heerlijk testrondje om de fiets met bagage, met nieuwe banden, een nieuwe ketting, bladen en de schokdemper te testen.

In de straat merk ik al verschil. Het geluid is een stuk minder. Deels door de bagage die de klankkast Quest dempt, maar waarschijnlijk ook door de schokdemper. Buiten Sneek merk ik niet eens heel veel verschil in vergelijking tot het fietsen zonder bagage.

Een kruissnelheid tussen de 36 en 38 km per uur. Meer dan prima toch. Ik fiets voor mijn gevoel vrij rustig en merk dat de fiets – zelfs met nieuwe marathons er onder – heerlijk stil is. De ketting, het schakelen, het remmen alles gaat perfect. De Quest stuurt veel strakker de bochten door (zelfs met het risico van overschatting). Ook heb ik het gevoel dat alle energie inderdaad in de “voortstuwing” gaat zitten. Het fietst prima zo. Op Koninginnedag werd ik door een politieagent aangehouden omdat ik op de weg fietste. Hij bromde “Heeft u dan een motor?”. Toen zei ik nee. Ik denk dat ik vandaag zou zeggen “Ze hebben me verteld van niet, meneer, maar ik geloof er niets van”. Zo heerlijk zoeft het door het weidse Friese landschap.

Natuurlijk weer wat foto’s bij het Sneekermeer en natuurlijk gaat mijn vriendin de Ooievaar nog een paar keer op de kiek.

Ik heb zin in de fietstocht van een dikke 2500 kilometer; heb zelfs het gevoel dat ik er klaar voor ben.

Een jaar geleden schreef ik een venijnig stukje over Velobiel.nl. Mijn fiets zou 2 week weg zijn; het werden er toen 6. Dit keer wil ik deze vaklui dank zeggen dat ze op het laatste moment mijn Quest zo geweldig gemaakt hebben. Heren, chapeau, hij fietst geweldig.