Sahagun - Estepar

Vanmorgen er niet al te vroeg uit: 8:30 uur. Ik had alle tijd en zeker geen haast. Aan het plein ontbeten en daarna in de bar van het pension mijn fiets gepakt. Om kwart voor tien de fiets in. Nog een extra rondje over het pracht plein; een groet aan de ooievaars op de kerktoren en hop; dat was Sahagun.

De tocht begint mooi kalm en rustig. Redelijk vlak en door fraaie velden. Af en toe loopt de fietstocht parallel aan de tocht van de wandelende Pelgrims. Ik wist hoeveel het er moesten zijn, ik verbaas me er over hoeveel ik tegenkom. Zwaai naar iedereen en vrijwel iedereen zet me op de foto. Vandaag toch minstens een keer of 100. Het maakt me vrolijk. Iedereen lacht me toe en wellicht lachen sommigen me uit; maakt niet uit. Het feit dat iedereen met zijn eigen tocht bezig is verbind. Dat is mooier dan ik verwacht had. Fietsers steken vanaf het moment dat ze me zien hun duim omhoog. Sommigen roepen dat ik de verkeerde kant op fiets. Ik roep “I am going back!”. De duim gaat nog verder omhoog ten teken dat ze me begrepen hebben.

De tocht voert door graanvelden. Mooi vers groen; ik mis alleen de klaproos. Deze groeit enkel hier en daar in de berm. Niet zo wild en uitbundig als in Frankrijk. Wellicht komt dat nog; wellicht niet. Maakt niet uit. Het is hier heerlijk.

Na 40 kilometer de eerste stop in Carrion de los Condos. Een saaie bar met een terras onder een feesttent. De koffie (con leche, grande) is prima en de Bocadilo met kaas eigenlijk te groot (een half stokbrood!). Daarna weer rustig pedalerend het Spaanse land door. Soms een dorpje (niet zoveel vandaag) met huizen die deels onder de grond gebouwd zijn. Tegenwoordig “in” in Nederland; hier waarschijnlijk goedkope noodzaak.

In Castrojeriz een tweede stop na een dikke 80 kilometer. Bij een benzinestation probeer ik mijn banden op te pompen. Ik had bewust gekozen voor autoventielen. Dit zodat ik de banden af en toe ook kon oppompen bij een benzinestation. Ik gooi hoopvol een euro in de automaat en stel de druk in. De automaat kent een maximum van 5,5 Bar; daar heb ik dus niets nada nothing aan. De marathons staan om 6,5 en de demper op 6; en die wilde ik graag op 6,5 hebben.

Ik “treur” niet ;-) en trakteer mezelf op uitgeperste sinaasappelsap en wederom een Bocadilo. Bij het wegrijden leidt de Garmin me eerst het dorpje uit en daarna weer in. De weg het dorp in stijgt meer dan mijn fiets hebben kan. Ik moet er zowaar uit en duw de Quest over het steilste stuk heen. Een paar 100 meter later fiets ik weer even stijl naar beneden. Nu met de rem er op; om op dezelfde doorgaande weg te belanden die ik daarvoor verlaten had.

Vanaf Castrojeriz is het eigenlijk enkel en alleen maar omhoog fietsen. Eerst kilometers vals plat. Met een snelheid van rond de 20 fietst het fraai door. Ik ken mijn nieuwe twitter volger Astrid niet, maar begin te begrijpen waarom ze heimwee heeft.

Bij kilometer 100 wordt het echt menens. De thermometer op mijn Garmin geeft 41 graden aan (laat het er 10 minder zijn) en de klim zal 8% zijn. Ik kom alleen nog met de “Micky Mouse” versnelling boven (=de lichtst die ik heb) en zelfs dat gaat met “horten en stoten”. Na elke 15 hoogtemeters (een 200 meter) mag ik van mezelf even uitpuffen in de hitte. Nog een keer donder ik naar beneden om 100 meter lager langs een dorp te razen; helaas moet ik daarna nog een keer dezelfde 100 meters weer in hoogte overbruggen. Ooit schreef ik in mijn IJsland verslag: “Als God had gewild dat Friezen konden klimmen, dan had hij ze wel een berg gegeven”. Nog steeds een waarheid als een koe. Het enige voordeel is dat ik met een snelheid van 6 kilometer per uur wat meer op de berm en de wegkant let. Daar ontwaar ik hele kleurrijke vogeltjes; ik ken ze niet; fotografeer ze met tegenlicht, maar wellicht kan iemand me vertellen hoe de fraaie beestjes heten (toch niet kanaries he ;-) )

Na 115 kilometer; vijf uur fietsen; 790 meter klimmen en 580 meter dalen vond ik het genoeg voor vandaag. Ik verblijf in een super lelijk pension / hotel (zo lelijk dat het weer leuk wordt) in Estepar. Een dorp dat niet veel te bieden heeft. Naast de snelweg; veel vrachtwagens en veel stof. Morgen verder; nog meer klimmen. Ik heb er vast zin in…